یک، دو، سه، چهار، پنج. پنج تاست.
خیره مانده اند،
فریاد می زنند،
گیج هستند،
حضور رنگ باختهء مرا باور نمی کنند.
دلم می سوزد،
برای تک تک «یک»های شمرده شده،
[در همین نزدیکی]
بیشتر هم برای چپترین «یک».
می دانم،
یک، دو، سه، چهار، پنج. پنج ماهست.
کاش بودم.
هستم،
اما،
من ِ بی آرامش یاس، من نیست.
شماها! هنوز خودتون هستین؟
سلام به دوست عزیزم .....
من نوید هستم از وبلاگ پاپیون مزاحمتون میشم
فقط خواستم هم از وبلاگ قشنگتون و نوشته های خوبتون تشکر کنم
و هم اینکه بگم وبلاگ پاپیون با نشانی http://www.papion.blogsky.com
افتتاح شده . اگر قابل دونستید در خدمت شما باشیم . ضمنا پیشنهاد میکنم حتما از
لینک های سمت چپ وبلاگ هم استفاده کنید ... چون خیلی آموزنده هستند .
ببخشید که پر حرفی کردم .... خدانگهدار شما .
http://www.papion.blogsky.com
papionblog@yahoo.com ایمیل و یاهو آی دی و پل تالک آی دی من هم همینه ! .
همچنین جهت تبادل لینک هم میتوانید شرایط را در تارنگار http://www.bia2papion.blogsky.com جویا شوید .
ضمنا اگر از مطالب راضی بودید در خبر نامه هم عضو شوید تا از آخرین مطالب به صورت ایمیل آگاه شوید .
به امید دیدار ...
سلام غریب آشنا
مدتها بود که نمی نوشتی اونقدر که حس کردم توی غربت بودن غریبت کرده. چرا اینقدر به آرامش یاس کم لطفی می کنی و تنهاش می گذاری؟
من هنوز فکر میکنم خودم هستم! اما نه آن خودی که آرزوی‌اش را دارم!
این وبلاگ از من شاید نمودار بودن‌ام در روزهای پرشتاب زندگی باشد. خوشحال میشم بخوانی‌اش نیما جان.
نیمایییییییییییییییییی چقدر دلم تنگیده بود ... من بی تو ما نیستم... بوی یاس... شن های دریا... خنده های عاشقانه... چقدر دورن!
سلام عزیز.
خسته نباشی. آقا نیما یه سوال دارم. من دنبال چند تا عکس از گل یاس هستم. میشه کمکم کنی؟
یا علی
دوستدارت مهدی
دیر مینویسی اما مثل همیشه قشنگو نمی ری ایران؟؟
موفق و پیروز باشی
گاهی فقط هستم اونجایی که نمی تونم تاثیر بذارم. گاهی نیستم اما بودم انکار نشدنیه.
کاش هم بودنم و هم هستم را تجربه کنیم.