تک ستاره

نگاهم گرم می‌شود...
به شوق شکوهمند غروبی که سرخِ حضور تو را از عمق افق فریاد می زند؛
و تنهایی شفاف پنجره ای که رو به دوردستِ حضورت باز می گردد، بی پروا؛
و هر بار، امتداد بی حوصلهء کوچه را تا کنارهء طلوع می کاود؛
چشمهایم دلگرم به آغاز سراسر مهتاب،
فرصت بی انتهای آسمان را فقط به اندازهء تک ستارهء تو دوست می دارد.